γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Μετά τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια με τα πλοία της Τουρκικής ακτοφυλακής, επαναφέρω μερικές προτάσεις μου που είναι επίκαιρες:
1. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ Λ.Σ. ΜΕ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΑ ΤΟΥ Π.Ν.: Πόσο καιρό με ακούτε να λέω ότι το Λιμενικό θα πρέπει να ενισχυθεί με περιπολικά σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού που να αλλάξουν επιχειρησιακή υπαγωγή.
2. ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ: Ότι όπως και στον αέρα με τα αεροσκάφη, μπαίνουμε σε μία εποχή αναχαιτίσεων και στην θάλασσα (με αποφυγή χρήσης όπλων) και γι αυτό θα πρέπει εκτός των κατάλληλων σκαφών, να υπάρχει και η κατάλληλη εκπαίδευση στα πληρώματα του Λιμενικού αλλά και του Πολεμικού Ναυτικού στους χειρισμούς και στη συνεργασία.
3. ΑΓΕΛΗ ΘΗΡΕΥΤΩΝ: Ότι θα πρέπει να υιοθετήσουμε νέες επιχειρησιακές τακτικές, επιχειρώντας ως “Αγέλη Θηρευτών”, με κατάλληλη εκπαίδευση των πληρωμάτων τόσο στον εντοπισμό όσο και στην αντιμετώπιση των Τουρκικών σκαφών.
Αυτό που θα έχει σημασία σε μία ανάλογη επιχειρησιακή δράση, δεν θα είναι ο όγκος και οι μεγάλη αριθμοί αλλά η ταχύτητα συντονισμένης δράσης, η ικανότητα απρόσμενης για τον αντίπαλο προβολής ισχύος, (ή που να είναι δύσκολο να ακολουθήσει), σε χρόνο και τόπο που εμείς θέλουμε.
4. ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΙΝΗΣΕΩΝ: Ότι θα πρέπει να καταγράφονται όλες οι κινήσεις με Βίντεο τοποθετημένα στους ιστούς (όπως έχουν τα πολεμικά πλοία), ώστε να υπαρχει αποδεικτικό υλικό για τις Τουρκικές παρανομίες.
5. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ Λ.Σ. ΣΤΟ ΜΙΚΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: Όταν το Λιμενικό δρα εκτός περιοχής λιμένων (στην χωρική θάλασσα είτε στην υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ) να μετέχει στο μικρό κέντρο επιχειρήσεων για καλύτερη πληροφόρηση, συνεργασία, αντιδράσεις και συνδρομή εάν χρειασθεί.
6. ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ Λ.Σ.: Να επεκταθεί η αρμοδιότητα του Λιμενικού νομοθετικά και πέραν των χωρικών υδάτων και μέχρι τα απώτατα όρια της υφαλοκρηπίδας μας (και ΑΟΖ), ώστε να έχουμε μεγαλύτερη επιλογή μέσων και ευελιξία για την προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και χειρισμού κρίσεως.
Καταλήγοντας
1. ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ
Το Τουρκικό πλοίο έκανε αυτό που κάνουν χρόνια οι δικοί μας ΟΥΚ (υποβρύχιοι καταστροφείς του Π.Ν.), όταν με ταχύτητες 70 και πάνω μιλίων, πλέουν με τα σκάφη τους σε αποστάσεις ενός μέτρου ο ένας πίσω από τον άλλον και στο πλαϊ, ώστε να εκμεταλλεύονται τα απόνερα, αφενός για να μένουν κοντά και για να παρουσιάζουν ένα στόχο αφετέρου.
Πήγε στα απόνερα γνωρίζοντας ότι τα απόνερα του δικού μας πλοίου θα τον τράβαγαν και θα μπορούσε να πλέει κολλημένος μερικά μέτρα πίσω, ακόμη και με λιγότερες στροφές στις μηχανές του.
Ακόμη και αν συγκρουόταν πολύ με το δικό μας, αυτός δεν θα πάθαινε μεγάλες ζημιές (η πλώρη είναι πιο ενισχυμένη και έχει και το στεγανό συγκρούσεως), ενώ το δικό μας θα έμενε ξυλάρμενο χωρίς πρόωση, με ρήγματα σε δύσκολα σημεία και με πιθανότητα ακόμη και βύθισης.
Οι φωνές, όταν το Τουρκικό προσέγγιζε το δικό μας, με τα φώτα του να αναβοσβήνουν έντονα, δημιουργώντας ψυχολογική πίεση στο πλήρωμα και η φυγή με ταχύτητα, μας έδειξαν ότι πρέπει να αναληφθούν γρήγορα τα μέτρα που προτείνονται πιο πάνω (και άλλα οπωσδήποτε που δεν μπορούν να αναφερθούν εδώ).
Και ναι μεν η αποφυγή πρόκλησης επεισοδίου είναι προς όφελός μας αυτήν την στιγμή, όμως δεν μπορεί να έχει δοθεί εντολή σε πληρώματα να μην αντιδρούν, όταν απειλείται άμεσα η ζωή τους όταν προκαλούνται με αυτόν τον τρόπο από τους Τούρκους.
Και σε κάθε περίπτωση, βασικό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, πόσο μάλλον πολεμιστή, είναι η αυτοάμυνα. Και είναι υποχρέωση της πολιτείας να εξοπλίσει, να εκπαιδεύσει και να διοικήσει τους δημόσιους αυτούς λειτουργούς (που κινδυνεύει καθημερινά η ζωή τους) με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να δρουν συνετά μεν, υπακούοντας στις εντολές και στις οδηγίες, με τόλμη, αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία όμως, όταν κινδυνεύει η ζωή τους.
2. “ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΓΕΝΝΑΙΟΙ”
Τα επαναλαμβανόμενα με ανησυχητική συχνότητα πλέον επεισόδια που προκαλούν τα Τουρκικά πλοία της Ακτοφυλακής (πολύ μεγαλύτερα, σιδερένια και με εξοπλισμό) με τα δικά μας μικρότερα σκάφη του Λιμενικού, επιβάλλουν ενίσχυση των μέσων, βελτίωση της διοικητικής και επιχειρησιακής οργάνωσης και οπωσδήποτε εκπαίδευση σε νέες επιχειρησιακές τακτικές.
Και όπως έχω αναλύσει πολλές φορές, όλες αυτές τις μικροσυγκρούσεις πρέπει να μπορούμε να τις κερδίζουμε εάν θέλουμε να λειτουργήσουμε αποτρεπτικά.
Καθίσταται αναγκαίο συνεπώς να είμαστε « ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΓΕΝΝΑΙΟΙ», για να κερδίζουμε αυτές τις πολύτιμες μικρές νίκες, με τις οποίες θα διασφαλίσουμε τον έλεγχο και την ακεραιότητα της χώρας μας.