Εάν υπήρχε ένα βραβείο κινητικότητας και δραστηριοτήτων παραρτημάτων της ΕΑΑΝ σίγουρα εκεί στον Πύργο θα είχαν πάρει την πρώτη θέση. Δεν έχουν αφήσει γιορτή για γιορτή και επέτειο για επέτειο που να μην φορέσουν τα κασμίρια τους με τις απαστράπτουσες γραβάτες τους οι εκπρόσωποι μας και να βγουν στους ναούς και στα αγάλματα, ώστε να δείξουν στους προεστούς του τόπου αλλά και στον απλό λαό ότι το Πολεμικό μας Ναυτικό όχι μόνο είναι παρών ως ένα κομμάτι της κοινωνίας, αλλά και συμπαραστέκεται σε ότι απαιτηθεί.
Στην πιο πρόσφατη εκδήλωση, ο Πλοίαρχος( Ε)ε.α. κ. Ζώης Υφαντής Π.Ν. εκφώνησε τον πανηγυρικό την ημέρα της εορτής της προστάτιδας των Ε.Δ Παναγίας που ως γνωστό εορτάζουν και οι Ε.Δ. της χώρας αλλά και έχει χαρακτηριστεί ως ημέρα των Αποστράτων και Βετεράνων.
«….μπορεί να κρεμάσαμε τις στολές μας στην ντουλάπα ν’ ασπρίσανε τα μαλλιά μας αλλά αφήσαμε ένα κομμάτι της ψυχής μας στην προκάλυψη, στα ξάρτια των Πολεμικών μας και στα μαχητικά μας αεροσκάφη….»
Η ομιλία του κ. Ζώη,
Αιδαισιμότατοι κοι. Βουλευτές κε. Ανώτερε Διοικητά Φρουράς κε. Διοικητά της ΣΕΤΤΗΛ κε. Αστυνομικέ Διευθυντά κοι. Εκπρόσωποι Ε.Δ. & Σ.Α. ε.ε. & ε.α. κε. Αντιπεριφερειάρχα κε. Δήμαρχε κοι. Δημοτικοί Σύμβουλοι Κυρίες & Κύριοι
Σήμερα μαζί με την γιορτή της Παναγιάς, εορτάζoυμε και την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδας αλλά και την Ημέρα των Βετεράνων / Αποστράτων.
Οι Έλληνες έχουν επιλέξει την Παναγία ως Προστάτιδα των Ενόπλων μας Δυνάμεών. Την Παναγία έβλεπαν ως Σκέπη προστασίας σε όλους του Εθνικούς μας αγώνες. Με την ευχή της Παναγιάς αποχαιρετούσαν πάντοτε μανάδες, σύζυγοι και κόρες τους δικούς τους που αναχωρούσαν για το μέτωπο. Ο ετήσιος εορτασμός της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων έχει ως σκοπό να γεωργήσει την ιστορική μνήμη και να ενδυναμώσει το Εθνικό συναίσθημα. Μόνο λαοί μειωμένης Εθνικής συνειδήσης δεν τελούν παρόμοιους εορτασμούς.
Η παράδοση αυτή πάει πολύ πίσω στον χρόνο και φθάνει έως το Βυζάντιο. Τότε που αντιμετωπίζοντας τους μογγόλους επιδρομείς στα τείχη της Βασιλεύουσας, οι κάτοικοι προσεύχονταν στην Αγία Σκέπη της Παναγιάς. Και επίσης, ευχαριστώντας την για την σωτηρία, ανέπεμπαν και πάλι ύμνους προς την Υπέρμαχο Στρατηγό.
Σήμερα παρελαύνουν μπροστά μας νοερά Μαραθωνομάχοι και Σαλαμινομάχοι, πρόμαχοι των Θερμοπυλών και των Πλαταιών, Ιεροί Λόχοι και Μακεδονικές Φάλαγγες, Ακρίτες του Βυζαντίου, Οπλαρχηγοί και Ναυμάχοι της Επανάστασης, Μακεδονομάχοι και υπερασπιστές των Ηπειρώτικων υψιπέδων, Ιερολοχίτες Καταδρομείς της Μέσης Ανατολής και μαχητές της Μαρτυρικής Μεγαλονήσου. Το δέντρο της ελληνικής Γενεαλογίας είναι γεμάτο από ευκλεείς πολεμιστές και οι σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας είναι γραμμένες με αναρίθμητες πράξεις ανδρείας.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδας ήταν και παραμένουν το πλέον υγιές τμήμα και οργανωμένο σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας και της κρατικής δομής. Αποτελούν την εγγύηση της ασφάλειας και των συμφερόντων της Χώρας αλλά, ταυτόχρονα, και το ουσιαστικό και ακαταμάχητο επιχείρημα της εθνικής πολιτικής. Οι Ένοπλες Δυνάμεις υπηρετούν ζωτικά συμφέροντα της χώρας, υπό την έννοια ότι αυτά είναι κρίσιμα γι’ αυτήν την ίδια την ύπαρξή της. Αυτό το εσχατολογικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την αποστολή τους, προβάλλει το γεγονός ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις συνιστούν την έσχατη «γραμμή άμυνας» του Έθνους και της κοινωνίας. Τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν υπάρχει ασφάλεια και ειρήνη, που βεβαίως δεν εξασφαλίζονται με δηλώσεις και συνθήματα, αλλά με επιτυχημένη στρατηγική αποτροπής την οποία μόνο αποτελεσματικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν να εγγυηθούν.
Οι Αθηναίοι πολέμησαν και νίκησαν στον Μαραθώνα τους Πέρσες για ολόκληρη την Ελλάδα. Εκεί δεν πολέμησαν για να νικήσουν, αλλά νίκησαν γιατί πολέμησαν. Οι ίδιοι Ασιάτες στις Θερμοπύλες παράγγειλαν στους 300 του Λεωνίδα ότι θα τους σκεπάσουν τον ήλιο με τα βέλη τους και αυτός απάντησε: “Καλύτερα θα πολεμήσουμε υπό σκιά”. Απευθυνόμενος δε στους 300 πολεμιστές του βροντοφώναξε: “Σήμερα η’ θα νικήσουμε η’ την νύχτα θα κοιμηθούμε στην κόλαση”
“Ψυχές σκοτωμένες στον πόλεμο είναι καθαρότερες απ’ αυτές που πεθαίνουν από αρρώστια” είχε πει ο Ηράκλειτος. Όμως οι ΕΔ δεν μπορούν να φέρουν την επιτυχία μόνες, αποκομμένες από την κοινωνία. Έχουν ανάγκη από τη συμπαράσταση και τη στήριξη του λαού, αφού είναι σάρκα από τη σάρκα του. Στις πολεμικές καταστάσεις και τις κρίσεις, δοκιμάζονται στον ύψιστο βαθμό όλες οι κρατικές δομές, η εθνική ομοψυχία και οι διατιθέμενοι πόροι, έμψυχοι και άψυχοι, κυρίως όμως η πίστη, η θέληση και η αντοχή του άμαχου πληθυσμού. Για την επιτυχία επιβάλλεται ηθική προπαρασκευή Έθνους και Κοινωνίας αλλά κυρίως, Ηγεσία ικανή να εμπνέει εμπιστοσύνη, αισιοδοξία και υψηλό φρόνημα. Μία κύρια διαπίστωση, που αναδύεται μέσα από τις σελίδες της ιστορίας μας είναι ότι οι επιτυχίες και τα έπη γράφτηκαν όταν υπήρξαν δύο προϋποθέσεις: Όταν η χώρα είχε ικανές ηγεσίες και όταν υπήρξε μέριμνα για της Ένοπλες Δυνάμεις. Όποτε στο τιμόνι της χώρας βρέθηκαν ηγεσίες που ενδιαφέρθηκαν για το στράτευμα, η χώρα πέτυχε νίκες, υλοποίησε εθνικούς στόχους, απελευθέρωσε αλύτρωτα εδάφη και πληθυσμούς, αντιμετώπισε με επιτυχία ξένους επιβουλείς. Η διαπίστωση αυτή αποδεικνύεται περίτρανα στις περιπτώσεις του 1912-13 με τις Νιικηφόρες Ναυμαχίες, καθώς επίσης και το Έπος του 1940-41. Τούτες τις ημέρες μην ξεχνάμε ότι ένα Πυργιωτόπουλο 34 ετών είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Ιταλών στην Αδριατική Θάλασσα ως Κυβερνήτης του Θρυλικού Υποβρυχίου Παπανικολής και αναφέρομαι στον Μοναδικό Πυργιώτη ΗΡΩΑ του Πολεμικού μας Ναυτκού κατά τον Β’ Π’Π’ τον Πλοίαρχο ε.α Μίλτωνα Ιατρίδη. Κύριε Αντιπεριφερειάρχα συγχαρητήρια για την επιλογή του σημείου να καταθέσουμε σήμερα στο συγκεκριμένο σημείο τα στεφάνια.
Τα δύο αυτά έπη του νεότερου Ελληνισμού επιτεύχθηκαν όταν ικανές ηγεσίες πέτυχαν να βγάλουν τη χώρα από το τέλμα, να αναδιοργανώσουν το κράτος, να ανορθώσουν το φρόνημα, να ανασυγκροτήσουν και να προετοιμάσουν κατάλληλα τις Ένοπλες Δυνάμεις. Αντιθέτως, όποτε οι ηγεσίες ήταν κατώτερες των περιστάσεων, με διχαστικές ενέργειες και ανώμαλες πολιτικές καταστάσεις, οικονομικές αποτυχίες, έλλειψη κοινωνικής συνοχής και αδιαφορία για το στράτευμα, η χώρα οδηγήθηκε σε ήττες, ταπεινώσεις και καταστροφές. Η οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να έχει επιπτώσεις στην αποφασιστικότητα, στο φρόνημα και στη θέληση προς αντίσταση. Άλλωστε «τη Ελλάδι, πενίη αιεί ποτέ σύντροφος εστί», όπως απάντησε ο Δημάρατος στον Ξέρξη όταν τον ρώτησε αν οι (φτωχοί) Έλληνες θα είχαν το κουράγιο και το σθένος ή θα δείλιαζαν, να αντιπαρατεθούν στο μεγαλύτερο στράτευμα που είχε γνωρίσει μέχρι τότε ο κόσμος. «Αυτή η φτώχεια», του απήντησε ο Δημάρατος, «παντοτινή σύντροφος της Ελλάδος, δεν θα επηρεάσει την αγωνιστικότητα των Ελλήνων, η οποία είναι το πραγματικό τους όπλο».
Αυτοί είμαστε, και όσοι προσπαθούν να μας αλλάξουν απλώς ματαιοπονούν. Αυτή όμως η αγωνιστικότητα – το πραγματικό όπλο των Ελλήνων – εξαρτάται από το προσωπικό, που μαζί με το υλικό αποτελούν τους δύο πόλους ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων. Σ’ αυτό θα πρέπει να επενδύσουμε. “Άνδρες γαρ πόλις, και ου τείχη ουδέ νήες ανδρών κεναί”. Με τα λόγια αυτά, ο Θουκυδίδης δεν εννοεί φυσικά ότι τα «τείχη» και οι «νήες» είναι άχρηστα. Εκείνο που θέλει να τονίσει είναι ότι αυτά είναι άνευ αξίας αν δεν υπάρχει κατάλληλο και ικανό προσωπικό που θα τα επανδρώσει και θα τα χειριστεί. Οφείλει λοιπόν η Πατρίδα να λαμβάνει κάθε μέριμνα ώστε το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων να μπορεί να λειτουργεί στο κατάλληλο περιβάλλον και με τις κατάλληλες προϋποθέσεις.
Σήμερα έχουμε ανάγκη μιας ικανής αμυντικής πολιτικής σε συνδυασμό με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, όχι απλώς για την εξασφάλιση της άμυνας της Πατρίδας αλλά για να μπορεί η Ελλάδα να είναι παρούσα, ως παράγων ειρήνης και σταθερότητας, στις ραγδαίες εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στο εγγύς και το ευρύτερο στρατηγικό περιβάλλον της. Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει με ταχείς ρυθμούς, με γεωπολιτικές ανατροπές, ανακατατάξεις δυνάμεων, συμμαχιών, συμφερόντων και επιδιώξεων. Τιμώντας σήμερα τις Ε.Δ., το Έθνος τιμά τους αμέτρητους ήρωες και υπερασπιστές του που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Είναι άξιοι τιμής και μνήμης. Τιμούμε επίσης όλα τα στελέχη και τους στρατεύσιμους που διασφαλίζουν σήμερα τα σύνορα και τα συμφέροντα της χώρας – σε ξηρά, θάλασσα και αέρα – κάτω από συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες και αντίξοες. Η αγάπη του Ελληνικού λαού προς όλους είναι μεγάλη. Τους θαυμάζει, τους σέβεται και τους εμπιστεύεται. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας φέρουν μια ιδιαίτερα ιστορική κληρονομιά, και το γνωρίζουν. Μια κληρονομιά βαρύτατη αλλά και αξιοζήλευτη, που βέβαια θέτει και αξιώσεις στους σημερινούς συνεχιστές της: Να τιμήσουν την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων. Σήμερα γιορτάζουν και οι Βετεράνοι και Απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων που αρκετοί είναι κοντά μας γι’ αυτό επιτρέψτε μου κλείνοντας να τους απευθύνω δυο λόγια. Αγαπητοί συνάδελφοι κάποτε έρχεται το λυκόφως της καριέρας μας που με τον ένα η’ τον άλλο τρόπο έχει εξανεμίσει όλη τη πίστωση χρόνου που μας έδωσε η ζωή. Μπορεί να κρεμάσαμε τις στολές μας στην ντουλάπα ν’ ασπρίσανε τα μαλλιά μας αλλά αφήσαμε ένα κομάτι της ψυχής μας στην προκάλυψη, στα ξάρτια των Πολεμικών μας και στα μαχητικά μας αεροσκάφη. Αν η Πατρίδα μας ξαναχρειαστεί θα βρεθούμε εκεί που μάθαμε να την υπηρετούμε με όσες δυνάμεις, μας έχει αφήσει ο πανδαμάτωρ χρόνος. Η αληθινή αγάπη για την Πατρίδα αγαπητοί, δεν είναι η συγκίνηση της στιγμής που σβήνει σαν την σπίθα. Είναι ένα από τα πιο ευγενικά αισθήματα της καρδιάς. Είναι ένα βαθύ όραμα ένα ποτάμι που κυλάει βουβό μέσα μας. Και όσο αφορά κάποιους εκτός Ε.Δ. που στο πρόσφατο παρελθόν και κάποιοι ακόμη και σήμερα μας πρόσβαλαν, αγνοήστε τους, απαξιώστε τους!!! Ο ομφάλιος λώρος μεταξύ ε.ε. & ε.α. στελεχών των Ε.Δ. δεν θα κοπεί ποτέ.
Είμαστε υπερήφανοι που ζήσαμε κάτω από τις διαταγές της Πατρίδας οι περισσότεροι από εμάς για περίπου τέσσερις δεκαετίες και αν ξαναγεννιόμασταν θα το ξανακάναμε και πάλι.
Ζήτω οι Ένοπλες Δυνάμεις. Ζήτω το Έθνος. Χρόνια πολλά σε όλους!!
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και την υπομονή σας
Πλοίαρχος (Ε) ε.α. Ζώης Υφαντής Π.Ν.
