γράφει η Έλενα Ξυδοπούλου
Ήταν κάτι αναπάντεχο…πέρα από κάθε φαντασία! Μπορεί να το είχε σκεφτεί ως σενάριο κάποιος παρανοϊκός σκηνοθέτης αλλά όχι ο μέσος άνθρωπος με τη μέση νοημοσύνη!
Τη μια ημέρα είμαστε ανέμελοι παντού και την επόμενη ημέρα φοβόμαστε να περπατήσουμε πλάι σε άνθρωπο. Βλεπόμαστε κι αλλάζουμε πεζοδρόμιο όταν ελάχιστες ημέρες πριν είχαμε την αγκαλιά, το φιλί, τη χειραψία, το βλέμμα το ζεστό.
Είχαμε πριν τα ψυχολογικά μας; Θα τα είχαμε… Σωστά;
Τώρα; Παραπάνω ή λιγότερα; Πιο ανεπαίσθητα ή πιο σοβαρά; Θα πλουτίσουν οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι και οι φαρμακοβιομηχανίες;
Τι διαπιστώσεις κάναμε; Πόσο φιλοσοφήσαμε αυτή την περίοδο; Πόσο μας άλλαξε; Ή καλύτερα…μας άλλαξε;
Διαπίστωση πρώτη και πιο σημαντική… Ο χρόνος που είχαμε για να μιλήσουμε ανοιχτά δεν αξιοποιήθηκε. Κλειστήκαμε πιο πολύ στο εγώ ή το υπερεγώ μας και υψώσαμε τοίχο. Λες και θα μας έκλεβαν θησαυρό. Τι θα περίμενα «εν όψει θανάτου»; Να μιλούσαμε παραπάνω… Δε μιλήσαμε…Το αναβάλαμε για «αύριο» κι έτσι και η καραντίνα πέρασε κι εμείς δε μιλήσαμε!
Διαπίστωση δεύτερη: Πόσο εύκολα μαθαίνουμε; Πολύ και γρήγορα! Μάθαμε και τα μαραφέτια κι όλα! Μάθαμε να κάνουμε βιντεοκλήσεις, ζουμοτάξεις, σκαϊποκαφέδες, επίδοση βαθμολογίας μέσω viber και email, meetings κοιτώντας την οθόνη, meetings με κοστούμι και σορτς. Μάθαμε να διδάσκουμε κιόλας κοιτώντας μια κάμερα! Μάθαμε να λέμε 10 φορές στο λεπτό… «Με ακούτε:» , «Είσαι εδώ;», «Κόλλησε πάλι»… Ευτυχώς που ξεφύγαμε λίγο από φράσεις του τύπου «Κυρία με πειράζει», «Κυρία μου πήρε το μολύβι»… Έκρυβαν,όμως, μέσα την αθώα παιδικότητα και τώρα μας λείπουν!
Διαπίστωση τρίτη: Μπορούμε και με ελάχιστα… Δεν είχαμε μαγαζιά, κομμωτήρια, εστιατόρια, καφετέριες, νυχάδικα… Τι πάθαμε; Ναι οι γυναίκες βρήκαμε λύσεις για όλα… Βαφή στο σπίτι, μαγείρεμα όλη μέρα, καφές στο σπίτι ή από take away, νύχια μέσω tutorials. Τι σημαίνει αυτό; Πριν λίγους μήνες θα ήταν αδιανόητο να βγούμε έξω, να πάμε στα γραφεία μας και να φαίνεται η άσπρη ρίζα…Και; Τελικά κανείς ή σχεδόν κανείς δεν μας κοιτούσε. Στη φαντασία μας ήταν όλα! Κι εάν μας κοιτούσε, συνεχίζει να μας κοιτάζει… Εάν έπαψε να μας κοιτάζει, πάει να πει πως είχε σχηματίσει μια πλασματική εικόνα…Πολύ κακό! Οι άντρες; Επιτέλους κατάλαβαν ότι φτιάχνουν και καφέ! Ότι υπάρχει και αυτό το μαγικό κουμπάκι που το πατάς και σου φτιάχνει καφέ!
Διαπίστωση τέταρτη: Καθηγητές και γενικά παιδαγωγοί… Κάποιοι έτριβαν τα χέρια τους γιατί δεν δίδασκαν αλλά ο μισθός ήταν εκεί να τους περιμένει καρτερικά… Άλλοι έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ γιατί ξαφνικά έχασαν κάθε ίχνος μισθού. Άλλοι έκαναν πως δούλευαν κι άλλοι δούλεψαν παραπάνω από ποτέ! Τι κοινό είχαν όλοι αυτοί; Απουσία επαφής με την ίδια τους την φύση…την τάξη, το παιδί, την ψυχή του και το μυαλό του. Ποιοι χάρηκαν, δεν ξέρω…ή μάλλον δεν θέλω να ξέρω. Ξέρω αμέτρητους που λυπήθηκαν κι έκλαψαν από μοναξιά. Πώς να το κάνουμε; Η ζωή μας ήταν η τάξη!
Διαπίστωση πέμπτη: Κράτος… Υπάρχει μα δεν το βλέπεις εσύ…Δεν μπορείς, δεν ξέρεις εσύ… Περίμενε… διαβάζω «Η λέξη κράτος προέρχεται από το ρήμα «κρατέω» που σημαίνει εξουσιάζω.» Οκ με εξουσίασες…Μου είπες «Μείνε σπίτι κι εγώ είμαι εδώ». Είδαμε ένα δύο πρόσωπα περισσότερο από τους συντρόφους μας… Αλλά καθώς ανήκω στον πληθυσμό με μέσο IQ, μπορεί και χαμηλό…σε πίστεψα… Θεώρησα πως «αυτοί ξέρουν καλύτερα»… Μείνετε μέσα, μη φοράτε μάσκα… Βγείτε έξω αλλά με μάσκα… Μην πηγαίνετε στα νοσοκομεία αλλά περιμένετε να πεθάνετε αβοήθητοι γιατί θα μας κολλήσετε όλους… Κλείστε τα σχολεία γιατί τα παιδιά είναι κινητές βόμβες… Εεεε τώρα….λίγη υπερβολή…. Το δημοτικό είναι μόνο κινητή βόμβα…. Εεεε θα το δούμε κι αυτό…. Τώρα είναι ή δεν είναι; Το Λύκειο πάντως δεν είναι! Άλλα παιδιά αυτά! Τόσοι θάνατοι από Covid… Δηλαδή να…ε…βάλαμε μέσα κι έναν καρκίνο ή μια καρδιά…
Διαπίστωση έκτη: Το σπίτι είναι μικρό και δεν χωράει τόση λεκτική βία, τόση βία, τόσα νεύρα… Ανεχόμαστε όμως τη γνωστή παρουσιάστρια να μας παροτρύνει να καταγγείλουμε την ενδοοικογενειακή βία. Να μας πει, όμως, γιατί φτάσαμε εκεί; Τώρα ανακαλύψαμε αυτή τη μορφή βίας; Μήπως όλα τα κουκουλώναμε; Όλα κάτω από το χαλάκι; Όλα καλά αφού έχουμε οφέλη να μένουμε μαζί; Το σπίτι είναι μεγάλο για να χωράει την αποξένωση μας… Έχουμε πολλά δωμάτια για να κλεινόμαστε και να προσποιούμαστε ότι είμαστε ψυχολογικά καλά αλλά είμαστε χάλια!
Διαπίστωση έβδομη: Συνταγές μαγειρικής… Όλες κι όλοι experts… που ήσασταν πριν όταν μας φώναζαν για την αξία της σωστής διατροφής; Γιατί πριν δεν είχατε ξεδιπλώσει το ταλέντο σας; Πείτε μου, τώρα, ότι θα τρίβει τα χέρια της η γνωστή εκπομπή; Πείτε μου ότι όλη μέρα θα βλέπουμε συνταγές! Πείτε μου ότι θα κατακλυστεί το διαδίκτυο από οικιακά βίντεο με συνταγές για το τέλειο πασχαλινό τσουρέκι…
Διαπίστωση όγδοη: Έρωτας στα χρόνια του Κορονοϊού… Ωραίος τίτλος για βιβλίο ή ταινία… Αυτοί που ήξεραν να ζουν τον έρωτα, συνέχισαν με τον ίδιο ζήλο αλλά και με νέα όνειρα… Η ζωή κι ο έρωτας είναι εδώ και σήμερα! Ευτυχώς φυλάχτηκα και δεν είπα… «Κι αύριο μέρα είναι!» Μπορεί και να μην είναι…Μπορεί και να είναι… Τι περιμέναν κάποιοι; Την αυριανή ημέρα… Μμμμ να σου πω ότι κακώς έκανες και το ανέβαλες κι αυτό για αύριο; «Ναι δεν έχω ανάγκη εγώ…Είμαι αυτάρκης…Μπορώ και μόνος / μόνη… Που να μπλέκεις τώρα; Δε βαριέσαι…μεγάλωσα» Και η ζωή είναι πάλι αλλού κι εσύ να λείπεις!
Διαπίστωση ένατη: Κιλά…έρχονται και σε χτυπούν αλύπητα….Και; Πρέπει να κινηθεί η οικονομία και μετά την καραντίνα… Ρωτήστε φίλους και γνωστούς εάν αγόρασαν ρούχα στο ίδιο μέγεθος! Ρωτήστε τους διαιτολόγους πόσα τηλεφωνήματα και συνεδρίες έχουν! Ρωτήστε τους πλαστικούς πόσα χειρουργεία έχουν κλείσει! Ρωτήστε τον εαυτό σας…Τι άλλαξε και τρώω πιο πολύ; Παραπάνω χρόνος ή ανία; Τείνω να πιστεύω το δεύτερο…Αντί να έχουμε γεμάτη αγκαλιά, έχουμε γεμάτο στόμα… Ευτυχώς η ποιοτική συζήτηση, το καλό βιβλίο, το παιχνίδι με τα παιδιά, η ενδοσκόπηση, δεν παχαίνουν.
Διαπίστωση δέκατη: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΕΜΑΛ, ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΤΕ!
*Η Έλενα Ξυδοπούλου Διευθύνει και διδάσκει στο One Way SUCCESS, Πειραιά.
COMMENTS